ავტორი

ეკა რევაზიშვილი

ქეთევან ხაჟომია: ოჯახიც ერთგვარი მონასტრული ცხოვრებაა, რომელიც პასუხისმგებლობას და მოთმინებას მოითხოვს

პროფესიით ფილოლოგი და ხატმწერი ქეთევან ხაჟომია  1970 წლის 25 აგვისტოს დაიბადა. მან  რუსეთის სასულიერო აკადემია დაამთავრა და მას შემდეგ აქტიურადაა ჩართული იმ საპასუხისმგებლო საქმიანობაში, რასაც ხატწერა ჰქვია. მისი დაწერილი ხატები საქართველოს გარდა არაერთი ქვეყნის ეკლესია-მონასტრებშია დაბრძანებული: ამერიკაში, კვიპროსში, გერმანიაში, რუსეთში. მისი შექმნილი ივერიის ღვთისმშობლის ფრესკა გერმანიაში, ჰამბურგის ცენტრში მდებარე ერთ-ერთ ტაძარშია გაკეთებული ქართული წარწერებით.

- როდის და რატომ გაგიჩნდათ ხატწერის შესწავლის სურვილი?

- უფალს ყოველი ჩვენთაგანი ჰყავს სხვადასხვა საქმისთვის განკუთვნილი. თუ ადამიანი ეცდება, რომ მოძებნოს ეს გზა, ადრე თუ გვიან ალბათ გამოუჩენს ღმერთი. პროფესიით ფილოლოგი ვარ, რომელიც ახლომდგომი პროფესიაა ხატწერასთან. საბჭოთა პერიოდში, როცა ვსწავლობდი ფილოლოგია ერთ-ერთი ფაკულტეტი იყო, სადაც წმინდანთა ცხოვრება, საღმრთო სჯული ისწავლებოდა. ბევრი რაღაც განაპირობებს ხოლმე ცხოვრებაში გზის გაკვლევას, ჩემს შემთხვევაში ეს აფხაზეთის ომს დაემთხვა. ახალგაზრდას, რომელსაც ძალიან დიდი რესურსი გაქვს შინაგანად, რაიმეს გასაკეთებლად, ცდილობ თვითრეალიზების გზები მოძებნო. სწორედ მაშინ დავიწყე ფიქრი, გამეკეთებინა ისეთი რამე, რაც გააერთიანებდა ჩემს პროფესიას და უნარს. ეს გამოდგა საუკეთესო პროფესია ამ თვალსაზრისით, იმიტომ, რომ იმ სამყაროში ვცხოვრობდი, რაც ახლა რეალურად დაფაზე გადამაქვს.

ავტორი
მეგი მაჭარაშვილი
არსებობს შინაგანი ბრძოლები, რის გამოც მუშაობა შეუძლებელია
ქეთევან ყურაშვილი  1983 წელს დაიბადა, დაამთავრა იაკობ ნიკოლაძის სახელობის სამხატვრო სასწავლებელი -  ფერწერის განხრით, ასევე სამხატვრო აკადემიის - რესტავრაციის ფაკულტეტი. სტუდენტობის პერიოდში, ბოლო კურსზე ყოფნისას მუშაობა დაიწყო ილია მართლის სახელობის სკოლა-გიმნაზიაში მასწავლებლად  და უკვე ექვსი წელია ბავშვებს ხატწერას ასწავლის. ამბობს, რომ მისთვის ხატწერა ხელოვნებაზე მეტია.
ქეთევან ყურაშვილი: მერვე ან მეცხრე კლასში ვიყავი დამესიზმრა: სიონის ტაძარში პატრიარქთან მივედი, მან თავზე გვირგვინი დამადგა, რომელიც იმდენად მამძიმებდა ნაბიჯს ვერ ვდგამდი. ხშირად მიფიქრია ამ სიზმარზე, წლების შემდეგ, მივხვდი , ის გვირგვინი იყო ჩემი ცხოვერბის ჯვარი,  როცა ხატმწერად მაკურთხა. მიხარია ყველაფერი პატრიარქის მადლით რომ ხდება.
- როდის და რატომ გაგიჩნდათ ხატწერის შესწავლის სურვილი?
- პატრიარქის პირველი მონაზონი დედა ნატალია (მანდარია) ჩემი მამიდაა. ფაქტობრივად საპატრიარქოში გავიზრდე. როდესაც ტექნიკუმში ვაბარებდი, მამიდაჩემმა გამოცდების წინა დღეებში დასალოცად პატრიარქთან მიმიყვანა. უწმინდესმა ფერწერის ნაცვლად ხატწერაძე ჩაბარება მირჩია და მაკურთხა. 
აკადემიაში სწავლის გაგრძელება ფერწერის განხრით მინდოდა, თუმცა სრულიად შემთხვევით გადავწყვიტე რესტავრაციის ფაკულტეტზე ჩამებარებინა. აღმოჩნდა, რომ იქ ხატწერა ბარდებოდა, ორ თვეში დავეუფლე  და ჩავირიცხე, მას შემდეგ ათი წელია ხატმწერი ვარ. პატრიარქის მადლი ჩემთვის ძალიან ბევრს ნიშნავს, იმდენად შეყვარებული ვიყავი ფერწერაზე,  ვერ წარმოვიდგენდი, რომ ხატმწერი გავხდებოდი.